کیان پورتراب دانلود فول آهنگ های کیان پورتراب سال ۱۴۰۱ و ۲۰۲۲

اين ساعت زده يک دورُ کم کم
داره تاريک ميشه هوا ميادش شب
این بودن رو من ميخوام حس کنم بيشتر
پس زير بارون ميرم ولى بدون چتر
دورن از ما فرداها انگار بذار خواب بمونن

از قصد نبود فکر از پیش
نه با ساختنه کوه از هیچ
این نیست فریادی از توو خالی
تو یه اتفاقی که افتادی

سرمو میگردونم سمت پایین
هیچی این دور و ور واسم نبوده
همیشه سعی نداده جواب
گاهی میشه گاهی بی نتیجه مونده
راضی نکن منو به موندنم چون

یه سایه جلو پام
اون گرم آفتاب و من سرده جام
داره میپیچه به پام
دیده خوابی تاریک انگار برام

زیر نوره این مهتاب
من باز بی خواب می مونم
من این شهرو با قدم هام
شُمردم و باز می شمُرم
توو این پرسه زدن ها

با هر بار رفتن
میکَنی جزئی از من با هر بار رفتن
محو میشه هرچی مونده از من
این تیکه های مونده
دیگه جمع نمیشه مثل قبل

دور حصار این شهر یه خط تیره تا آسمون رفته
دیگه روزای روشن از اینجا پَر کشیدن مارو یادشون رفته
عذاب این حال میکوبد به سینه ام چاهی
اما در این ویرانه سر میکشم به هر نشانه ای

دیدی فرقی نیست میون خوب و بد
وقتی همه عمرت این لحظه هاس که مث باد میگذرن
من نه میخوام تنها بمونم نه اسیر جمع ها بمونم
منم یکی از همین آدمام که فقط از این بازی گذشت
چون دیگه از بس تند میگذره این روزا

ازین خستگى
ازین بى حوصلگى
ازین وابستگى،که میدونم مال من نیست!
ازین تکرار بیهوده

یه شب دیگه است ، کنار من باش
تو یه آرزویی پیش من
که من رو برداشت ، از توو دل سرما
توو قلب من ریشه کرد

دارم میشنوم ، ولی نمیفهمم
دارم میشنوم ، ولی نمیفهمم
نمیفهمم ، ولی نمیفهمم
دارم میشنوم ، دارم میش …

سرمو میگردونم سمت پایین،
هیچی این دور و ور واسم نبوده!
همیشه سعی نداده جواب،
گاهی میشه گاهی بی نتیجه مونده!
راضی نکن منو به موندنم چون،

دیدی آخر این راه،
نساخت مایی از تو و من؟
اگه نبود جامون تو آسمون هم،
میشد به زمین تکیه کرد!

دور سرم میگردن این ابرا بی اراده
اولش سخت بود ولی کم کم شده یه عادت ساده ساده برام
تو میخوای از دور من این ابرا کنار برن منو ببینی مثل قبل

دیدی فرقی نیست میون خوب و بد
وقتی همه عمرت این لحظه هاس که مثل باد میگذرن
من نه میخوام تنها بمونم نه اسیر جمع ها بمونم
من یکی از همین آدمام فقط از این بازی گذشت

رو دور ثابت، می گشتیم ما
اما تو رو‌ می دیدم
میکشی شکلی رو دستات
شکلی مثل بال ها
چون واسه بلند پروازی هات
دیگه نه سقفی‌ بود

بخون واسه حرفایی که از سالی که رفت تو دلت مونده
بخون واسه اونی که از خونه رفت اما یادش پیشت هنوز مونده
بخون واسه روزهای بهتر حتی اگه از یادت هم رفته
بخون با من که نیست سخت تا دوباره از نو بشیم

مثه اولین نور صبح
مثه ردی که هیچ وقت نشد گم
مثه تلخ ترین شعر من
مثه رازی که به هیچکس نمیشه گفت
مثه هر شور و شوق نو

هرچی بزرگتر میشی هرچی بیشتر میریم جلو
هرچی تو نزدیک تر میشی من دیگه کمتر میشناسم تورو
میشناسم تورو
دیگه کمتر میشناسم تورو

مثه اولین نور صبح
مثه ردی که هیچ وقت نشد گم
مثه تلخ ترین شعر من
مثه رازی که به هیچکس نمیشه گفت
مثه هر شور و شوق نو

سال ها از من می نالند
روزها از تو بی تابند
چه تردیدی داری تو با من
که درگیر من نیست نگاهت
شدم مثل شب

وایسا جلو من
منو به حرف بیار
نگو کم میاری
هر جوری هست
با دستات
منو پرت بکن تو مسیر صاف

گم میشه ماه
تو شب‌ های من
کی لحظه‌ هامون
ابری شدن
هنوز بعد تو

بود سردم حتى توو دلِ خورشيد
بود سختم به اون سو نگاه
اما ببين سد،سد راه هاى ديروز
حالا شدن پله اى واسه فردا
تو هم مثل من به سمت ناممكن

حس سردِ بین ما، نبود مال سرما
شدیم حجمی از آرزو،که رسیدیم به تکرار.
پشت تصویرهای دور،بودیم گرمِ خنده ها...مون
ببین عادت ها چه زود،ما رو تونستن به بازی بگیرن!
موندیم کِی آفتاب رو دست ما میسپارن،