محمدرضا فروتن دانلود فول آهنگ های محمدرضا فروتن سال ۱۴۰۱ و ۲۰۲۲

تبار جاری مَن ، تیره ی آبی ام آب
نژادَم پیش از انسان ، قَبل از تَنفس
روزی به زیرَکی از زیر یَخبندان ، رَد شُدم
روز دِگر جلوتر از عَصر حَجر ، راه افتادم

ذاتی ‌ترین گرایش
میلی به سمت کاهش
انگار ذهن و اعصاب
کردند یک تبانی

نفس بکش و به شهرت رسان تنفس را
به سیر خویش کشان ما سوا و انفس را
نفس بکش که به پایان خویش برگردد
نگاه مضطرب عاطفی ترین مرتد

به چی شک میکنی وقتی یقینن کار چشماته
چرا این روزا کار تو همش انکار چشماته
به چی شک میکنی وقتی منو غرق خودت کردی
تو که بی من دیگه پیش خودتم برنمیگردی
تموم آرزوهامو تو چشمات خواب میبینم

من در چه ساعتی به شما زنگ میزدم
تا راس آن عدد بشوم بخشی از عدم
ذهنم غلاف اسلحه‌ ای دست‌ ساز و تیز
خیلی تصادفی شده ام قاتل خودم

به گله ای که درونم مرا چرا میکرد
به بچه گرگ غزل های وحشی در بند
نخاع و گردن و انبوه استخوان هایم
به حبس تا ابد در ایون گه نایم

همین خوبه همین خوبه همین که
هنوزم فرصت دیوونگی هست
همین که میشه بازم زیر و رو شد
همین که وحشت ویروونگی هست
همین خوبه همین که وقتی نیستی

هیهات از این آسمان از رونق مهربتان
هر شک به هجرت میبرد
هر تشنه سمت لامکان
هیهات از دلدادگی از شهوت آوارگی
از یک جهان دست ساز بیرون اصل زندگی

تویه این جهان مجازی همه
شبیه توهم شدی رو الف
تو عکسایه شخصیتو رو میکنی
یه گله هیولا میرند تویه کف
یه شب تویه صفحت پر از جونور

از خودم میترسم وقتی عاشق میشم
وقتی گاهی سیلم گاهی ام آتیشم
از خودم میترسم وقتی که درگیرم
با تب و تنهایی با تو و تقدیرم
از من و رویامو از تو و دنیاتو

واسه ساختن خرابم کن من از تو برنمیگردم
نپرسیده جوابم کن من از تو برنمیگردم
آره زخمای معمولی برای عاشقی بس نیست
واسه مرگ انتخابم کن من از تو برنمیگردم
برنمیگردم

همیشه تو صحنه بودی اما بازی پشت صحنست
اون که بیرونش شمال توش مارو کشته صحنــــست
مارو باش هنوز تپیدیم زیر این طاقت طاقش
نزدیک اجق کورش با یه سوسوی چراغش

میفهممت به فکرتم ، حس میکنم حال تورو
من لحظه لحظه از دلت ، میپرسم احوال تورو
چرا غریبی میکنی وقتی پریشونی بیا
وقتی ته خط میرسی وقتی پشیمونی بیا

روزایه مرگه عشق آسون نمیگذره از بس که لحظه ها وارونه میگذره
یخ میکنه تنم از شدت تبو سردرگمو خراب سر میکشم شبو
پر میشه ذهنم از صد جور احتمال هی زنده میشمو میمیرم از خیال
یا دل سپردنه یا جون سپردنه این زندگی چقدر شبیه مردنه

تو که نیستی من آوارم چه توو جاده چه توو خونه
تو که نیستی دلم آروم نمیمونه ، نمیتونه
تو که نیستی نمیفهمم چرا دنیا نمیگرده
زمین دور سرم اما مثل پروانه میگرده