محسن چاوشی دانلود فول آهنگ های محسن چاوشی سال ۱۴۰۱ و ۲۰۲۲

بازآمدم بازآمدم، از پیشِ آن یار آمدم
در من نِگر در من نِگر ، بهرِ تو غمخوار آمدم
شاد آمدم شاد آمدم ، از جمله آزاد آمدم
چندین هزاران سال شد، تا من به گفتار آمدم
آنجا رَوم ، آنجا رَوم ، بالا بُدَم ، بالا روم

وقتی میخندیدی گریه های خشکم
زود میخشکیدند با تو میخندیدم
وقتی قلب نابتو سخت میرنجوندم
چشمای معصومت منو میبخشیدن

عدل موثق قله ی مطلق فاتح خندق نیست
به جز عشق گفت و شنودی بین تو و حق
واقعه ی خم گفت به مردم گفت پیمبر گفت
به مردم غیر علی هیچ غیر علی شر

کشان کشان تو مرا کی بکشانی به نور نشان بده تو مرا تا که نخفتم به گور
نگو روم نگو تا جان بنیوفتد شمار بیا و تا که شوم از نفست چون بهار
امان بده که نفس تازه کنم جان جان جوان بده که رود پیر ز جانم دوان
روح دمم که شوم از تن خاکم جدا کوه شوم و به کشتی تو آیم الا

شهر پر از فتنه شد از روی تو
جان چو کمان از خم ابروی تو
چشم‌سیه هر چه که در عالم است
وام گرفته‌است ز گیسوی تو

باب دلمی بس که تورو خوب کشیدن
چشمای تو تهرونو به آشوب کشیدن
باب دلمی بس که دل انگیز نگاهت
خطاطی ابروتو چه مطلوب کشیدن

دوست دارم نگات کنم
تا که بی حال بشم
تو ازم دل ببری منم اغفال بشم
دوست دارم برای تو با همه فرق کنم
خودمو توی چشات یه تنه غرق کنم

الا دختر تو مادر داری یا نه نشونی از برادر داری یا نه
همون بوسی که دادی توی دالون نمیدونم به خاطر داری یا نه
شب تاریک و مهتابم نیومد نشستم تا سحر خوابم نیومد
نشستم تا دم صبح قیومت قیومت اومد و یارم نیومد

از دور ندا داد برادر برده اند سر و دست و تنم را
بستند به ناحق ره حق را کشتند گلوی نفسم را
دستی که بدادی به خدایت دستان خدا بود بریدند
آن دست ببرد سر هر را خشکانده همه کار و کسم را

کجا بودی شبایی که
غما میکشتنم بی تو
نگاه کن تو چشای خیس
تنهاییم منم بی تو

مو بهم زدی؛ با من قدم زدی
از عشق دم زدی! تا روزگارمو بعدا سیاه کنی!
رو رد پای رود؛ بارون گرفته بود
شب چون گرفته بود؛ چادر زدم که تو موهاتو وا کنی…

عرش به زانو شده پیر سیه مو شده
سنگ ز روی خوشش ، خود به زبان آمده
از جبروتش به خود کوه به آتش مذاب
کوری آتش برِ ، کور و کران آمده
شدت میدان رَسید ، سرخ شهیدان رَسید

من جلدِ تو هستم ، بر بامِ تو هستم
تو شمسِ منی من ، خورشید پرستم
مغارب همه اندوه ، اندوهِ غروبت
ای قبله ی مشرق ، ثنا گویِ تو هستم
ای نایِ گلویت ، هم جام مِی داوود

زنده کنی جان من ، جانِ چو تفتان من
روح دهی مرده ام ، مرده یِ گریانِ من
ای همه جانِ من ، رونق دُکان من
کِی بگشایی دری ، بر درِ زندان من
اشک امانم برید ، بغض گلویم درید

تنمو به جون چشمات
تو بده نشون چشمات
که با اون قشون چشمات
منو تار و مار کردی
با تو بودن از خدامه

طبعم همه خشک است حقیقت
شیرین شوم از شهدِ شکوهت
ای خسرو شیرین دهنان قندِ دمادم
پُر ساز رگ نی‌ شِکرم را
مرداب مرا زنده کن ای دوست