طاهرزاده دانلود فول آهنگ های منوچهر طاهرزاده سال ۱۴۰۱ و ۲۰۲۲

یه نفر میاد، که دلم داره هواش
توو گوشِ دلم، پیچیده زنگِ صداش
خورشیدِ نگاش اگه نتابه، توو شبِ سیامون
در قطبِ ظلمت یخ آجین میشه، کویرِ دلامون
وای اگه نیاد، اونی که اسمش رو لبِ بهــــاره

نخون برام آواز تلخ رفتن سخته برام از عشق تو گذشتن
بی تو مثل چکاوکی غریبم که بالش رو با تیر غم شکستن
بغض گریه تو گلوم زنجیر غصه به پام

تمومِ قصه های من، رنگِ تورو گرفتن
رنگِ سیاهیه دلِ سنگِ تورو گرفتن
تمومِ قصه های من، رنگِ تورو گرفتن
رنگِ سیاهیه دلِ سنگِ تورو گرفتن

نفرت و نفرین بر چنین عالم بر چنین قرن زشت بی باور
نه کلامی ز همزبانی ها نه نشانی ز مهربانیها
کس ندارد به مهر کس پیوند شهر دلها به سوگ یک لبخند

بیا ای قصه گوی هزار و یک شب من
گل لبهاتو وا کن برای قصه گفتن
بگو از شاخه هایی که بی تو گل ندادن
که اشک شب بریزه تو دستای تو من

طعمِ تلخِ گریه، توو صـدام نشسته
بغضِ خیسِ فریاد، توو گلوم شکسته
کوچِ من از همیشه، چاره آخرینه
پای عبورم امّا، زنجیریه زمینه
سخته لحظه های رفتن، می دونـــم

وقتی که خورشید میره اسارت
پرنده ی نور می کنـــــــــــــه پرواز
پرسه زدن تو پس کوچه هارو
من مثل هر شب میکنم آغاز
هر کدوم از این پس کوچه های شب

یادش بخیر، اون روزگار
فصلِ قشنگِ کودکی
یادش بخیر، اون روزگار
فصلِ قشنگِ کودکی
عروسـکا زنـــده بودن

قصه ی پژمردن دل قصه ی تلخ یه مرگه
تب یک دونه تگرگ که تو آفتاب زمستون
با همون تکرار ساده می میره آسون آسون
با من از رفتن نگو گل باغ آروز
من نمی خوام ببینم توی چشمات غروب رو

به تو میگم باور کن حرف های این خسته رو
بیا دیگه باور کن عشق ها ی سر بستــــــــــه رو
کوچه تاریک خونه خالی
من خسته دیگه فردایی ندارم
سینه بی تاب چشم ها بی خواب

با تو این ثانیه ها، معنیِ تکرار نبود
باورِ آیینه ها، جرأتِ انکار نبودن
بودنت، معجزه ی شرقیِ باران و عطش
تو نبودی روز و شب، این همه تب دار نبودن
تو، نه سِحری! تو، نه جادو! نه سرابی می دونم

کوچِ غمناک پرستوهـــای شاد،
در غروبی پُر ملال و بی صدا
خبرِ عریونی باغا رو داد
پاییز اومد این ورِ پرچینِ باغ، تا بچینه برگ و بارِ شاخه ها
کسی از گُل ها، نمی گیـــره سراغ

وقتی درختــا، شکوفه می داد
من و تو مثلِ دو مرغِ عاشق
بهارو با هم صدا می کردیم
از پشتِ پرچین، سَر می کشید باد

شبا وقتی فضای شهر تشنه ی بوی بارونه
توی پس کوچه ای خاکی عابری خسته می خونه
صدای عابر خسته میپیچه تو تن کوچه
می گه دل عاشق دریاست پشت ساحل نمی مونه
صدای عابر خسته می پیچه تو تن کوچه

ای بی تو شبهای من شهر خاموشی
چه بی صدا پرت شکست
ای شهر خاموشی وای از فراموشی
چه باده هر صدا رو بست لبارو بست