علیرضا عصار دانلود فول آهنگ های علیرضا عصار سال ۹۹ و ۲۰۲۰

یه روزی عاشقم میشی نمیفهمی کجا میری
تو هم دلواپسم میشی تو هم دلشوره میگیری
یه روزی میرسه که تو بگی خالیه جای من
یه حرفی تو دلت هست که نگه داری برای من
به حرفم میرسی یک روز تو هم همرنگ من میشی

شب عیدست سر سفره خالی خوابیم
مادرم زل زده به خانه ی یک پیمانه
همه خوابیم چرا که پدرم از شرمش تا نخوابیم
محال است بیاید خانه
عید هر سال برای منو اهل خانه

وطن می تپد روی پیراهنم
چه مانده به جز پرچمم از تنم
من از سمت ماه و پلنگ آمدم
من از پرچمی با سه رنگ آمدم
من آینده ی روشن آرشم

یه طرف فتنه ی زیبایی تو
یه طرف هم این دل بی همه چیز
من بهم میریزم از غصه ی تو
بعد از این دیگه منو بهم نریز
دلهره دارم از اینکه یه شبی

عهدی برای پرنده اگر دانه می شود
روزی پدر صاحب یک خانه می شود
دقت کن این قافله هر بار عازم است
برخورد دزدها چه صمیمانه می شود
خون ریختن حادثه ای دلخراش نیست

کس نمیداند ز من جز اندکی
وز هزاران جرم و بدفعلی یکی
من همی آن دانم و ستار من
جرم ها و زشتی کردار من
هر چه کردم جمله ناکرده گرفت

از آن تب جان کاهم در هر نفس و آهم
هر نقطه ای از راهم جز عشق نمیخواهم
این سفره ی شاهانه سهم توی دیوانه
از صاحب این خانه جز عشق نمیخواهم
چرخیدمو چرخیدم حال همه را دیدم

صدای گریه و خنده صدای باد لغزنده و خاموشی
مسیر فکر آواره گم و گیج و هزار پاره فراموشی
و تاریکی و بوی تند و مات غفلت دیروز
یا امروز یا فردا چه خاموشی فراموشی

این دوستانی که دم از جنگ می زنند
از تیرهای نخورده چرا لنگ می زنند
آن سفره های خلوت آنروزها ببین
این روزها چه ساده بهم انگ می زنند
هر فصل از وحشت رسوا شدن هنوز

چشمه چشمه مشک میجوشد ز آب
وای از دستان بور بو تراب
دست او بر خاک و خون پامال شد
دست ما در جیب بیت المال شد
قلب او در فکر طفلان زار شد

ای یار غلط غلط کردی با یار دگر رفتی
از کار خود افتادی در کار دگر رفتی
صدبار ببخشودم بر تو به تو بنمودم
ای خویش پسندیده این بار دگر رفتی..

دگر باره بشوریدم بدان سانم به جان تو
که راه خانه ی خود را نمیدانم به جان تو
من آن دیوانه ی بندم که دیوان را همی ‌بندم
زبان عشق می‌ دانم سلیمانم به جان تو
چو تو پنهان شوی از من همه تاریکی و کفرم

به خود زخم میزنم هر روز چه پاییزی از تنم باقیست
چه دردیست در درون من که تا مرگ یک قدم باقیست
ببین چیزی از وجود من نمانده جز استخوان و پوست و
این سرگذشت تلخ کسی ست که با دشمن خودش شد دوست

میانِ خاک سر از آسمان در آوردیم
چقدر قُمریِ بی آشیان در آوردیم
وجب وجب تنِ این خاکِ مُرده را کندیم
چقدر خاطره ی نیمه جان در آوردیم
به حیرتیم که اِی خاکِ پیرِ با برکت

این حال من بی توست
بغض غزلی بی لب
افتاده ترین خورشید
زیر سم اسب شب
این حال من بی توست