پرواز همای دانلود فول آهنگ های پرواز همای در سال ۱۴۰۰ و ۲۰۲۲

هوس بوی شمال و نمِ بارون کردی
که سحر خروس بخونه وسطِ جنگل سبز
پایه میخوای پاشو بیا
توو شومینه پُر هیزم و آلاچیق که بالا شیم
بخندیم تا خودِ صبح و از اون بچه باحالا شیم

پایه میخوای پاشو بیا
بیا ، بازم اون روزا رو بیار
تنگه دلم آخه زیاد ، بیا
بزنیم توو دل جنگل
من بمیرم واسه خندت

انگار نفرین کرده اند این خاک را؛ اجدادِ ما…
تا بوده زاری بوده و تا مانده غم؛ در یادِ ما
ما نسل بازی خورده ایم؛ آتش به پرهامان زدند…
شاهان به آتش بازیو نیرنگ و استبدادِ ما

من عاشق ترین مرد روی زمینم
هنوز عشق پاک تو مونده رو سینم
زمونه گذشته تو رفتی من اما
هنوزم تو این کوچه ها در کمینم
هنوزم مثل بچگی ها همین جا

تو را با غیر می بینم صدایم در نمی آید
دلم می سوزد و کاری ز دستم بر نمی آید
شبان آهسته میگریم که شاید کم شود دردم
تحمل می رود اما شب غم سر نمی آید
چه سود از شرح این دیوانگی ها بی قراری ها

بزن بزن بزن بزن بزن بزن
آتش بر دل من ببین که شد عشقت قاتل من
نشسته چون دندان بر جگرم که جان از این مسلخ در نبرم
دامن کشانم میکشد در دام خود عیاره ای
همچون سیاوش در دل آتش ندارم چاره ای

♫♫♭توبه کنم که بشکنم به هر نفس
توبه کنم که بشکنم به هر نفس
♫♫♭لذت توبه کردنم توبه شکستن است و بس
لذت توبه کردنم توبه شکستن است و بس

توبه ها را بشکنید
میخانه ها را وا کنید ای باده خواران
پیمانه را احیا کنید ای میگساران
باده درساغرکنید توبه ی دیگر کنید
توبه ها را بشکنید ، توبه ها را بشکنید‌ ، آمد بهاران

نشود فاش کسی آنچه میان من و توست
تا اشارات نظر نامه رسان من و توست
گوش کن با لب خاموش سخن می گویم
پاسخم گو به نگاهی که زبان من و توست
روزگاری شد و کس مرد ره عشق ندید

از باغ می‌برند چراغانی ات کنند
تا کاج جشن های زمستانی ات کنند
پوشانده اند صبح تو را ابرهای تار
تنها به این بهانه که بارانی ات کنند
ای گل گمان مبر به شب جشن می‌روی

یک نفر پالان خر را در میان خانه پنهان کرده بود
آن یکی با بار خر میرفت و خر پالان نداشت
یک نفر نان داشت اما بی نوا دندان نداشت
یک نفر فردوس را ارزان به مردم میفروخت

گفتم ببینمت
شاید که از سرم دیوانگی رود
گفتم ببینمت شاید که از سرم دیوانگی رود
زان دم که دیدمت دیوانه تر شدم
دیوانه تر شدم

در طلبم خیال تو دوش میان انجمن
می‌نشناخت بنده را می‌نگریست رو به رو
مینشناخت بنده را بنده ی کژرونده را
گفت که راه خانه را هیچ ز من مجو مجو

در شب گیسوان تو
مست به خواب می روم
مست به خواب این رهِ
پر خم و تاب می روم
بوی تو می کشد مرا

این چه جهانی ست؟
این چه بهشتی ست؟
این چه جهانیست که نوشیدن می نارواست؟
این چه بهشتیست در آن خوردن گندم خطاست؟
آی رفیق این ره انصاف نیست

اندوه مرا شراب پایان داده است
خونی به لبان مرده ام جان داده است
می معجزه ی خداست باور دارم
می معجزه ی خداست باور دارم
انگار که بر قلب من ایمان داده است

رو سر بنه به بالین
تنها مرا رها کن
ترک من خراب شب گرد مبتلا کن
ماییم و موج سودا شب تا به روز تنها

شیرین لبی شیرین تبار
مست و می آلود و خمار
مه پاره ای بی بند و بار
با عشوه های بی شمار
هم کرده یاران را ملول

خدا در روستای ماست
خدا در روستای ما كشاورز است
خدا را دیده ام با كارگر ها مهر را می كاشت
ایمان را درو می كرد
خدا روی چمن ها می دمید و می دوید از روی شالیزار
خدا با باد و گندمزار می رقصید

ای میهنم ای خاک پاک ایران
ای میهنم ای سرزمین شیران
اندیشه های دشمنانت ویران
ای سینه ات لبریز عشق و ایمان
ای میهنم

من از جهانی دگرم
من از جهانی دگرم
ساقیا زین عالم واهی رهایم کن
رهایم کن
نمی خواهم در این عالم بمانم

ایران ای سرای من
خاکت توتیای من
جاویدان بهشت من
عشقت کیمیای من
ایران ای سرای من

نشود فاش کسی آنچه میان من و توست
تا اشارات نظر نامه رسان من و توست
گوش کن با لب خاموش سخن می‌گویم
پاسخم گو به نگاهی که میان من و توست