رض دانلود فول آهنگ های رض سال ۱۴۰۱ و ۲۰۲۲

تا به حال بهت گفتم چقدر زیبایی
دستت لای موهام میخونی لالایی
دلم درد میکنه میگی خوب میشی الهی
هم میزنی با دست دیگت نباتو توی چایی

نسل من نسلیه که وضع به اصلی که
اون نسل کل هستیه که فقط ما وقتی که که
گذاشتن سرش ضربدر روش که کود شد بعد کوش
گفت برا درد مغز بکن فروش برای درد محض کردم فروش
توی کودکی که تنها موند با خود هیولا جعبه جادو

ما با هم خوابیدیم بی هم بیدار شدیم
هم دیگه رو ندیدیم بازم بیمار شدیم
بیزار شدیم از دوری
انقدر به خودمون پیچیدیم مثل دو تا مار شدیم

هر دردی داریم انگار حلبی آبادیم
بیست چاری هول پا کاریم ، هر لشی ماها نی
ترکیدم جوری که میبیننم میگن حلبی آبادی
حوالیمون همونجاست تهبکاری کاری
حالا بالا اومدم اَ حوالی پایین

تاریک مثل شب
باریک مثل راه
ساده مثل صبح
راه راه مثل خواب
هر روز پیچش
اون وید رو بزن زیرش

خونه براش بزرگ قَدّه دنیا
خونواده مهّم مثِ یه بنیان
همش کنارشن اون عاشقه مامانشه
شبا با اون میخوابه صبح با صداش پا میشه

بابام ، پدر ژپتوی نجار
کلی کار کرد حدوده شصت سال
ولی هنوز درگیره برا پولِ خونه
درحالی که پسرش هر روز توو خیابونه
برا بابام زندگی سخت

اهریمن و پلیدی لشکر انگره
سرزمین تاریک سیاهه منظره
ندا میاد نبرد آخره
لباس رزم رو تنه خبر کنید همه

می شناسم یه نفر بیداره تا سحر
رو قالیچه ی پرنده همیشه توو سفر
توو واقعیت مجازی بی گوش و بصر
می گرده لای معنا دنبال یه اثر

میرفتم لای باد
رسیدم به یه شمع
خواستم، دورش بپیچم
یهو زل زد تو چشم
پرسید کجا میری

عشق است عشقم چشمه است چشمم
سیراب توو آب امواج پشتم
روبرو خود من توو حالات رشدم
روبروت منم من بزن مشت روی مشتم

روزگاری بود آسمان آبی زمین پر از برگ های خزان
پر از لحظه های عاشقی بود هر زمان
به آسمانش دل بستیم غروب کرد زمینش ترک خورد
زمانش شد پر از هوس دروغ خیانت

منو قطارم جا گذاشت روی دستام پا گذاشت
پاهامم منو جا گذاشت با بلیطم تنهام گذاشت
قصه مون خبر داغ صبح بیا بدون احازه چاپش کن
زیر لب بحون تکرار شیم شعرمو نوای سازش کن

چیکار میشه کرد؟ چیکار میشه کرد؟
نگاه میشه کرد داد میشه زد بعد بشه شر
دعوا میشه کرد فرار میشه کرد
میشه آزاد بود با یه لبخند بشی رد
چیکار میشه کرد همه حالا بد

دیگه حس نمیکنم کجام
این خیابونا با من غریب اند
یه گوشه میخونم میره صدام
میسازه بازم شوق پریدن

مبهوته چشماشم،تو اوج دوس داشتن
متنفرم ازش
یه حسِ دوگانست،دو وَرَم باکه
ولی میسوزم بی باکم
راضیم به سهمم،میخورم

یه دنیا ساختم أ وهمم
اونا که مسخره میکنن نفهمن
فراری از رویاهام من برعکسم
دوس دارم زود بند بیاد نفسم
اکسیژن سوختنیه ال کم هست

دوتا گوش بسته با یه زبون دراز داره
یه روز اعتراض داره یه روز سازگاره
یه نمونه ی بارز از تناقض
از هر طرف قرار گرفت مورد تعارض

نگاه چپ چپ به لبخندش
وسط فلشای غم زده
دو تا بلوز، اگه هوا سرده
واسه ما دنیا دو روزه، فرق کرده

میرفتم لای باد
رسیدم به یه شمع
خواستم دورش بپیچم
یهو زل زد تو چشم
پرسید کجا میری
گفتم دنیا رو ببینم

اون بالا بود با خودِش
آگاه از هرجی می گذشت دورِش
وصل به جریان حسابی فاز میداد
باطری هاشو میکرد پرِش

حواسَم جَم، سوادم کم،
روبه رویِ این پهنا کیهان
زندگی و بچگی و خستگی وعشق و وابستگی
دنیای پنهان

گفت بگرد، گفتم نیست
گفت بپَرس، گفتم چیست ؟
ذره ذره ذره ریز ریز
شوک، برق، پیریز

اولی پرسید حالش خوبه ؟
دومی فقط سرش به کارش بوده
سومی اون گوشه توی باغ نیست
چهارمی همیشه کنارش بوده
پنجمی منم، گیج و مبهمم، توی بیمارستان، اقای محترم

جدید بود نبود؟
عجیب بود نبود؟
پُر حرف بود نبود؟
حسش شدید بود نبود؟

شهر شهره فرنگ خوب تماشا کن
که از همه رنگ ، غصه داری فراموش کن
قصه ی مارو گوش کن

هر جایی رفتم با خودم بودم،
هرچیزی گفتم با خودم بودم
من خودم بودم تک تنها
تا همین الان با خودم ماندم
من بی شکلم بی فرمم بی صدام

روی حرفم با خودمه روی ماهم
خورشید درونم و من داغم
پهنم سطح کیهان ، خونه‌ ـَم سمت تهران
خلق می‌کنم أ جونم تا وقتی داره امکان
بی‌نهایت ، در نهایت